Leestijd 5 - 10 minuten
Gisterenavond las ik een bericht, dat Frans Jacobs was overleden. Oud-burgemeester (1990-2001) en ereburger van de gemeente Veldhoven. Ik wist dat het al enige tijd niet zo goed met hem ging qua gezondheid, maar dit bericht deed mij toch even met weemoed terugdenken aan het begin van mijn eigen politiek-bestuurlijke loopbaan in onze gemeente, die eind vorige eeuw begon. Toen kreeg ik actief met Frans te maken, eerst in mijn hoedanigheid als fractievoorzitter GBV, vanaf april 2000 als collegelid.
Frans was voor mij een soort laatste der Mohikanen. Een burgemeester, zoals je die nog zag in de ooit zo populaire tv serie Swiebertje. Vriendelijke man voor iedereen, joviaal in de omgang en tegelijk zich bewust van zijn positie als ‘meneer de burgemeester’. Een positie, die bepaalde privileges naar zijn opvattingen zeker rechtvaardigde. Dat had toch ook wel iets, al besef ik natuurlijk terdege dat dit nu niet meer van deze tijd is.
Wat ik me vooral van hem herinner is onze gezamenlijke ambitie – en niet alleen van ons beiden natuurlijk! – om Veldhoven koste wat kost zelfstandig te houden en te redden uit de gretige annexatieklauwen van Eindhoven, dat stevige steun daarvoor kreeg vanuit de provincie in de persoon van toenmalig PvdA gedeputeerde Boelhouwer. Daarbij speelde Frans echt een hoofdrol. Wat was het geval? De provincie maakte rond de eeuwwisseling een herindelingsplan, waarbij het de bedoeling was om alle randgemeenten bij Eindhoven te voegen. Ook Veldhoven! Maar dat viel hier niet zo goed. En dat is nog wel heel zachtjes uitgedrukt! Immers, Veldhoven had met Eindhoven midden jaren ‘90 een bestuurlijke deal gemaakt: het grondgebied waar nu Meerhoven is gebouwd werd door Veldhoven afgestaan aan Eindhoven evenals het gebied waarop Eindhoven Airport ligt. In ruil voor de Eindhovense belofte om dit als eindplaatje te zien voor wat betreft Veldhoven. Dit werd in 1996 ook bekrachtigd door de raad van Eindhoven in een raadsvergadering. Deze afspraak werd echter met het herindelingsplan al vrijwel direct met voeten getreden. Daartegen ontstond dan ook direct fel verzet vanuit zowel de Veldhovense politiek als de samenleving. Met als grote boegbeeld van dit verzet: Frans Jacobs.
Met niet aflatende energie bestookte hij alles en iedereen om te pleiten voor het behoud van een zelfstandig Veldhoven. En dat lukte uiteindelijk! Voor mijn gevoel was daarbij zeker belangrijk de inbreng van Frans tijdens een bezoek van ons college aan de minister van Binnenlandse Zaken, Klaas de Vries. Omdat de provincie het herindelingsplan er bestuurlijk niet door wist te krijgen, nam het rijk dit dossier over. Veldhoven werd uitgenodigd om bij de minister onze kijk op de zaak te komen toelichten. En dat heeft Frans destijds geweldig gedaan. Hij wist de minister echt te doordringen van het feit, dat er enkele jaren eerder een bestuurlijke afspraak was gemaakt tussen Eindhoven en Veldhoven (de genoemde Meerhoven-deal) en dat het onbehoorlijk bestuur zou zijn om daar nu al op terug te komen. De Vries is daarin toen meegegaan, want niet lang daarna ging het beoogde herindelingsplan alsnog de prullenmand in en kwamen er nieuwe voorstellen op tafel. Maar: geen herindeling meer met Veldhoven erbij!
Ik was er destijds zelf bij aanwezig als nieuwbakken wethouder en ben er nog steeds van overtuigd dat het gepassioneerde betoog van Frans de mening van de minister over het voorliggende herdindelingsplan heeft doen kantelen. Hiermee heeft Frans Jacobs er flink aan bijgedragen dat Veldhoven nog altijd Veldhoven is. Aan ons om dit wat mij betreft ook nog zo lang mogelijk te behouden. Frans heeft hiermee voor altijd een warm plekje in mijn herinnering gekregen en gehouden. Rust zacht, meneer de burgemeester, bedankt voor jouw grote inzet voor ons mooie Veldhoven.
Hans van de Looij
Raadslid en oud-wethouder GBV
